Hayatta sessizce yaşayanlar var olmanın derinliklerinde inceden inceye yaşamaya çalışmak belgesellerdeki hayat gibi yakamoz etrafında dönen gök kubbenin altında var olma çabası ile mücadele eden pek çok canlı varlık.
Gökyüzünün kollarında pek çok şey deniz, güneş, ay, yıldız parlatıyor her şeyi yaşama sevinci katıyor cıvıl cıvıl oluyor insanın iç dünyası gökyüzünü n nimetleri gökkuşağı gibi coşturuyor her şeyi ışıl ışıl yapıyor. Var olmaya çalışan birçok canlıyı hayatta tutuyor.
Biz insanlar evrenin var olma nedenlerinden biriyiz. Bütün canlılar onlar yaşama tutunma var ola bilme nedenlerimiz bedensel olarak yağmur olmasa kurusa her şey su göremezsek içemezsek bütün bu yeşillikler ormanlar nasıl var olacak, güneş olmasa bereketli topraklar diyebilir miyiz? Bile bilir miyiz bereket nedir? Evrenin var olma nedenleri bizleriz varlığa şükretmek varken kıymet bilmeyen de bizleriz.
Kıymet bilmeyen insanlarız pek çoğumuz bir takım yanlışlara kalkışıyoruz. Kırıyoruz, döküyoruz, dağıtıyoruz, dünyayı en çok biz kirletiyoruz bizler zarar veriyoruz ama gururumuzdan da ödün vermiyoruz. Seviyoruz evreni, dünyayı pek çok şeyi ama en çokta biz zarar veriyoruz, biz incitiyoruz. Övünüyoruz kendimizle yaptıklarımızla bilinçsizce anlatıyoruz karşımızdaki her şeyi yargılıyoruz ve kendimizi hiç görmüyoruz yaptıklarımızı verdiğimiz zararları ama kendimizle o kadar çok övünüyoruz ki neleri yıktığımızı yıprattığımızı görmüyoruz. Hâlbuki kibir en büyük düşmanımızdı? Kibir, kendinle övünmek en büyük düşmanımız en büyük yanlışlarımızdan biri değil miydi? Karşımızdaki herkesi küçümsemek küçük görmek pek çok insanda var bende yok kesinlikle diyen her insanda mutlaka olan her şey. Bizler özümüzü nerde kaybettik düşünceli olmayı kibar olmayı düşünmeyi nerde kaybettik insanlığımız nerde biz ne zaman bu hale geldik?
Kalabalıklar içinde karınca kararınca yaşayıp günü tamamlar olduk. Yuttuk pek çok şeyi söylemi. Unuttuk sözleri kuralları, unuttuk sevmeyi saygıyı ince ruhlu olmayı unuttuk. Yazık ettik pek çok şeyi yamyam olduk hep ben, hep ben düşüncesi oldu içimiz. Ben daha, ben daha hep bana oldu her şey. Hayat yokuşunda belki de böyle oldu her şey yaşam savaşı verirken pek çok insan artık yetişemez oldu kendine bile yetişemiyor çoğu insan var olabilmeyi sürdürebilmek için yokuş çıkması gerekiyor çünkü.
Önemli olan ne olursa olsun özünü kaybetmemek özünü kendini kaybetme var olma nedenini hatırla kendine ve çevrene saygın olsun en çokta bu gerekli saygı olmalı her şeye saygı duymak ve yoluna devam etmek önemli olan kendini başkalarını yıpratacak şekilde övünme aşağılara çekme karşıdaki insanların duygusu ve seni dinlerken bile tecrübeli olduğunu hayattan bir şeyler aldığını hiçbir zaman unutma. Hiçbir zaman asıl gerçeğini unutma.
BANU AYDIN
KÖŞE YAZISI
